De voorbije gemeenteraad werd een speciale politieverordening gestemd naar aanleiding van de 100 dagen-viering. Voor de duidelijkheid geldig voor Ieper, want lang niet elke stad heeft dergelijk reglement. Ook dit jaar stemden we met Groen tegen, omdat we niet geloven in dit soort betutteling van de Ieperse jeugd.  "Het viseren van jongeren op dergelijke manier heeft een stigmatiserend en averechts effect" We vinden het nogal absurd om voor de 100 dagen-viering telkens een politieverordening op te stellen en goedkeuren. We zijn voor dialoog met jongeren over de subjectiviteit van grenzen, over consent of over hoe je op een veilige manier iemand helpt die iets te veel of verkeerd binnen heeft. Een dialoog die jongeren kan helpen en waarvan je iets kan leren én niet voor de klas met een belerend vingertje een repressieve tactiek gaan uitklaren. Bovendien heeft het viseren van jongeren op dergelijke manier een stigmatiserend en averechts effect, want als jongeren een feestje bouwen, dan moet alles plots strenger.  Dat contraproductieve heeft veel te maken met de detraditionalisering die vooral op jongeren haar invloed heeft. Detraditionalisering betekent dat we ons niet meer laten leiden door gezag, bevel of traditionele rollen. Hoe worden jongeren dan wel beïnvloed? Door socialisatie ofwel de omgeving of groepen waartoe ze zichzelf rekenen. Jongeren ga je dus geen respect afdwingen met een vodje papier of in het geval van de 100 dagen-viering door politieagenten op school te laten uitleggen welke bevuilende stoffen er tijdens het feest verboden zijn. "Jongeren leren grenzen kennen met vallen en opstaan en dat kan allemaal binnen het bestaande wetgevende kader" Serieus?! Tijdens een stoet door de stad, mag er overal confetti rond worden gestrooid en worden zelf bommetjes afgestoken, maar tijdens de 100 dagen-viering is het verboden om elkaar met scheerschuim te bekladden? Met dergelijke logica verlies je zelfs de geloofwaardigheid bij volwassenen, voor wie het reglement uiteraard ook geldt. Je kan jongeren niet elk greintje plezier afpakken, omdat enkelingen het een aantal jaren geleden te bont hebben gemaakt en hen dan uitmaken voor een “snowflakes”. Jongeren leren grenzen kennen met vallen en opstaan en dat kan allemaal binnen het bestaande wetgevende kader. De domme keuzes die bij iedere 100 dagen-viering of elk feest horen ga je niet verhelpen met enkele speciale regels meer of minder. Het reglement mag dan vorig jaar versoepeld zijn en de media kan dan wel schrijven dat er meer ‘incidenten’ waren dan de voorgaande jaren, maar dat wil niet zeggen dat de twee oorzaak en gevolg zijn. Wat je ziet is dat jongeren constant in de gaten worden gehouden, dan ga je niet alleen meer registreren, maar daag je vooral de jongeren uit en speel je voor babysit. "Jongeren mogen plezier beleven en los gaan, maar kunnen tezelfdertijd ook verantwoordelijk zijn voor zichzelf en elkaar." Hoe vieren we de 100 dagen dan zonder babysit? Door jongeren te vertrouwen en enkel het gewone politiereglement toe te passen. Zo trek je direct een duidelijke grens tussen kattenkwaad en ernstige feiten. Door jongeren duidelijk te maken dat ze plezier mogen beleven en los mogen gaan, maar tezelfdertijd ook verantwoordelijk zijn voor zichzelf en elkaar. Mijn eigen 100 dagen werden niet gestopt door de bommetjes die ik had afgestoken of de strepen vetstift die ik op de kaak van een klasgenoot had getrokken, maar omdat een klasgenoot iets verkeerds had gepakt en ik vond dat ik er op dat moment voor hem moest zijn. Als je mensen onbevooroordeeld kansen en verantwoordelijkheid geeft, dan zullen ze die ook grijpen en dragen en ook elkaar steunen.    Sam Vancayseele - gemeenteraadslid